Behalve tientallen authentieke fotoafdrukken en documenten bevat de tentoonstelling ook een groot aantal nieuw afgedrukte foto’s die door de samenstellers ‘met een fris 21ste-eeuws oog’ uit het oorspronkelijke negatievenmateriaal werden geselecteerd. Hierdoor ontstaat een gevarieerder en completer beeld dan ooit van de ‘oorlogsfotograaf’ Andriesse: zij was een jonge, eigenzinnige carrièrevrouw die haar beloftevolle loopbaan als chroniqueur van het goede, moderne leven (zij was zowel kinder-, mode-, reclame- als reportagefotograaf) abrupt onderbroken zag door een oorlog die haar niet in de laatste plaats ook persoonlijk bedreigde als joodse Nederlander. Als Andriesse na 1945 weer met verve haar professionele draad oppakt, blijkt haar beeldtaal te zijn veranderd: minder stijf en academisch, eerder persoonlijker en meer aan het toeval overlatend. Het verhalende, soms anekdotische karakter van Andriesse’s foto’s, waarin bijna altijd de mens en zijn directe omgeving centraal staat, maakte haar werk buitengewoon geschikt voor de gedrukte media zoals kranten, tijdschriften en boeken. In 1953 stierf Emmy Andriesse op 39-jarige leeftijd in Amsterdam aan kanker.